Tibetaanse dans en zang

Om te zeggen dat Tibetaanse mensen erg goed zijn in dansen en zingen is een flauw understatement. Er is een gezegde dat Tibetaanse mensen dansen als ze beginnen te lopen en zingen als ze beginnen te praten. In Tibet begeleiden dansen en zingen elke gelegenheid, zoals oogstfeesten, bruiloften, religieuze en lokale feesten.
Er zijn twee soorten dans in Tibet: volksdans en religieuze dans. Beide hebben hun eigen unieke kenmerken. De meest beroemde religieuze dans wordt de "Cham-dans" genoemd. Cham is een heel belangrijk Tibetaans boeddhisme-ritueel. Het wordt uitgevoerd door monniken die verschillende maskers dragen en gebeurt tijdens Tibetaans-boeddhistische feesten. De Cham-dans wordt begeleid door muziek die wordt gespeeld door monniken met behulp van traditionele Tibetaanse instrumenten. De dans belichaamt morele instructie over medeleven en is een soort gebed om zegen te roepen. Het wordt ook verondersteld om het kwaad te transformeren ten behoeve van de hele wereld.

Tibetaanse volksdans is gemeenschappelijk voor alle Tibetanen, maar heeft een onderscheidende lokale variëteit. "Guozhuo" is de naam die wordt gebruikt in de Amdo-regio's van Oost-Tibet. Het is in wezen een cirkeldans. Sommige grote guozhuomay bestaan uit honderden mensen hand in hand. Luqu County Town werd in 2014 erkend als "het thuisland van GuozhuoDance", dus elke zomer verzamelen duizenden Tibetaanse mensen uit verschillende regio's zich in Luqu om deel te nemen aan de jaarlijkse danswedstrijd.
De volksdansstijl die in Batang wordt gebruikt, wordt 'Xiezhou' genoemd. Mannen en vrouwen dansen van aangezicht tot gezicht in twee lijnen, begeleid door een snaarinstrument. Het wordt meestal geleid door één persoon aan het hoofd van de formatie. Soms spelen mannen de snaarinstrumenten terwijl vrouwen dansen op de muziek. "Zhuoxie" is een andere populaire volksdans in de gebieden Lhasa en Shannan. Het wordt meestal uitgevoerd tijdens ceremonies van zegeningen en voor het ontvangen van gasten. Hoewel er veel andere vormen van volksdans in Tibet zijn, zijn deze drie meest gebruikte.

Tibetaanse dansen begeleiden altijd festivals en vieringen. Deze festivals worden meestal gehouden in prachtige locaties in de zomer of herfst. Ze kunnen enkele dagen duren en kunnen het opzetten van tenten, het koken van extravagante maaltijden, het maken van boter en melkthee, het aanbieden van rituelen aan lokale goden en zelfs paardenrennen. Deze bijeenkomsten zijn altijd geweldige gelegenheden om te dansen, zingen en spelen. Mensen kleden zich met hun traditionele kleding en maken een grote cirkel rond een kampvuur en dansen terwijl ze zingen. Huwelijksvieringen gaan gepaard met veel dansen en zingen. Mensen sturen hun beste wensen en zegeningen naar de bruidegom en de bruid via hun traditionele dans- en volksliederen. Over het algemeen is dansen een zeer belangrijk onderdeel van de Tibetaanse cultuur. Het is door middel van dans en zang dat mensen hun geluk en dankbaarheid uitdrukken voor de goede dingen in het leven.